Atrakcje
Zakopane to miejsce pełne atrakcji. Wybierz się na wycieczkę w góry lub odwiedź ciekawe miejca w mieście.
Zakopane to miejsce pełne atrakcji. Wybierz się na wycieczkę w góry lub odwiedź ciekawe miejca w mieście.
Przełom Dunajca uznawany jest za jeden z najpiękniejszych przełomów rzecznych na naszym kontynencie. Ostre zakola i wysokie na 300 metrów skalne ściany, ciągnące się na długości ponad 8 kilometrów, zapierają dech w piersiach każdemu, kto znajdzie się na rzece. Od początków XIX wieku organizowane są turystyczne spływy Dunajcem, które uchodzą za jedno z najbardziej niesamowitych przeżyć, jakich można doświadczyć w Pieninach. Flisacy używają charakterystycznych łodzi, których połączone kadłuby przypominają dawne tratwy. Sezon na Dunajcu trwa od początku kwietnia do końca października.
To turystyczny symbol polskich Tatr. Jest największym jeziorem zlokalizowanym w polskich Tatrach.
Znajduje się w Dolinie Rybiego Potoku, tuż u stóp Mięguszowieckich Szczytów. Jezioro położone jest na wysokości dokładnie 1395 metrów nad poziomem morza, jego powierzchnia zaś rozciąga się na 34,93 ha. Morskie Oko ma 862 metrów długości oraz 568 metrów szerokości, natomiast maksymalna głębokość wynosi niewiele ponad 50 metrów.
Jest to jedno z nielicznych jezior, w których w naturalny sposób występują ryby, a w szczególności pstrągi. Z Morskiego Oka wypływa Rybi Potok, który tworzy po drodze szereg mniejszych jezior. Wody jeziora zasilane są dwoma górskimi potokami: Czarnostawiańskim Potokiem oraz Mnichowym Potokiem.
Podejście na Giewont dla wielu początkujących stanowi spełnienie marzeń i spore wyznanie. Odgrywa on także niezwykle istotną rolę w kontekście patriotycznym i religijnym. Patriotycznym – bo jak głosi legenda – w jednej ze znajdujących się na stokach Giewontu jaskiń – śpi oddział polskich rycerzy z dawnych czasów. Żołnierze mają powstać i rzucić się do walki, gdy Ojczyzna znajdzie się w niebezpieczeństwie. Zresztą sam wygląd Giewontu przywodzi na myśl śpiącego rycerza. Szczyt jest także istotny z religijnego punktu widzenia. Trudno sobie bowiem wyobrazić sylwetkę Giewontu bez 15-metrowego żelaznego krzyża, stojącego na jego wierzchołku. Krucyfiks postawiono w 1901 r., montując go z 400 osobnych elementów, wyprodukowanych w jednej z krakowskich fabryk. Z tych i innych powodów Giewont cieszy się ogromną popularnością.
Dolina uważana za najpiękniejszą w Tatrach. Jest bardzo atrakcyjnym celem samym w sobie, może też być dobrym punktem startu do wycieczek w wyższe partie gór. Podczas wyprawy przejdziemy obok Siklawy – największego wodospadu tatrzańskiego (około 70 m. wysokości). Zobaczymy najdłuższe i najgłębsze jezioro tatrzańskie – Wielki Staw Polski oraz najwyżej położone jezioro Polski (1890m n.p.m.) – Zadni Staw Polski. Dotrzemy do najwyżej położonego schroniska w Polsce (1670 m n.p.m.). Z Doliny możemy wyruszyć na ograniczający od północy dolinę Kozi Wierch, który jest najwyższym nie granicznym szczytem (2291m.n.p.m.) w całości położonym w Polsce. Dolina Pięciu Stawów Polskich absolutnie warta jest odwiedzenia i to niezależnie od pory roku.
Nosal jest popularny wśród turystów i narciarzy. Na zalesionym północnym stoku znajduje się Centrum Narciarskie Nosal z kilkoma wyciągami. Od górnej stacji wyciągu prowadzi też nartostrada przez Nosalową Przełęcz do Kuźnic. Nazwa góry pochodzi od kształtu skał od północno-zachodniej strony, przypominających nos. Stanowi zakończenie północno-wschodniej grani Kasprowego Wierchu. Z wierzchołka, mimo że niewysokiego, roztaczają się ciekawe widoki na Czerwone Wierchy, Giewont, rejon Doliny Bystrej oraz granitowe szczyty wznoszące się ponad Doliną Gąsienicową i doliną Pańszczycą..
Całoroczna kolej linowa z Kuźnic na szczyt Kasprowego Wierchu w Tatrach w całości przebiega przez teren Tatrzańskiego Parku Narodowego. Długość trasy wynosi 4252,81 metra. Kolej pokonuje 936 m różnicy poziomów przy średnim pochyleniu 22%, poruszając się po 6 podporach. W budynku górnej stacji kolei są: restauracja, kiosk, warsztat narciarski, przechowalnia sprzętu i niewielki hotelik z 11 miejscami do przenocowania.
Zimą w Kotle Gąsienicowym kursuje czteroosobowy Wyciąg Gąsienicowy. Ma on długość 1180 m, różnicę poziomów 352 m. Po drugiej stronie szczytu Kasprowego Wierchu leży oglądany już z kolei Kocioł Goryczkowy. Tam także zimą kursuje Wyciąg Goryczkowy.
Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza – skocznia narciarska w Zakopanem, usytuowana na północnym stoku góry Krokiew w Tatrach Zachodnich. Skocznia naturalna, położona na stoku górskim osłonięta lasami. Zbudowana została według projektu Karola Stryjeńskiego, uroczyście otwarta 22 marca 1925. Jest najstarszą i największą skocznią narciarską w Polsce. Jej punkt konstrukcyjny jest usytuowany na 125. metrze a jej wielkość wynosi (HS): 140 m.
Jest także jedną z dwóch skoczni w Polsce (obok skoczni im. Adama Małysza w Wiśle) wyposażoną w tory lodowe które umożliwiają oddawanie skoków w temperaturze w okolicach 20 °C.
Nazwa Gubałówka pochodzi od znajdującej się na niej polany Gubałówka, tej zaś od nazwiska Gubała. Na Gubałówkę prowadzi kolej linowo-terenowa z Zakopanego wybudowana w 1938 roku. Z grzbietu Gubałówki roztacza się panorama całych polskich Tatr i Zakopanego oraz Podhala, Pienin, Gorców i Beskidu Żywieckiego wraz z ich słowacką częścią. Z Gubałówki prowadzi spacerowy Szlak Papieski na Butorowy Wierch 1160 m, z którego można zjechać kolejką krzesełkową do Kościeliska.
Na górze znajdują się między innymi: ośrodek narciarski Gubałówka, z trasami na Polanie Gubałówka, rynną snowboardową i snowparkiem, liczne, czynne zimą, narciarskie wyciągi orczykowe prywatnych właścicieli, zjeżdżalnia grawitacyjna.
To jedno z najstarszych muzeów regionalnych w Polsce powołane przez Towarzystwo Muzeum Tatrzańskiego w 1889 r. Muzeum posiada 11 filii - w tym 7 w Zakopanem oraz po jednej w: Chochołowie, Czarnej Górze, Jurgowie, Łopusznej. Współcześnie siedziba główna mieści się w Zakopanem przy ul. Krupówki 10. Pierwsze kolekcje na rzecz Muzeum przekazał dr Tytus Chałubiński a były to: zbiory skał (1873-1887) i zielnik mchów (ponad 2700 okzaów), okazy fauny tatrzańskiej (ok 400 sztuk) z kolekcji Antoniego Kocyana. Stanisław Drohojowski ofiarował zaś zbiory etnograficzne (1889 r.).
Mieści się w domu Jana Kasprowicza w Zakopanem na zboczach Gubałówki. Poeta nabył go w 1923 roku. Z inicjatywy żony Marii w 1950 roku w willi powstało muzeum Kasprowicza. Z woli wdowy po Kasprowiczu muzeum zachowało wygląd domu z czasów życia poety.
Zwiedzający mogą oglądać trzy pomieszczenia: jadalnię, salonik i sypialnię. W muzeum oglądać można pamiątki rodzinne, przedmioty użytkowe Kasprowiczów, obrazy i pozostałości księgozbioru. Na piętrze domu znajduje się galeria obrazów Władysława Jarockiego, profesora ASP w Krakowie, urządzona przez córkę poety Annę Kasprowicz-Jarocką.
Muzeum w Opolance to cztery pokoje dawnego mieszkania państwa Makuszyńskich. Zbiory Muzeum obejmują księgozbiór, złożony z kolejnych wydań utworów pisarza, piśmiennictwo historycznoliterackie o jego twórczości oraz literaturę pamiętnikarską. Archiwum pisarza to nie tylko rękopisy samego Makuszyńskiego, ale i bogaty zbiór listów od wybitnych literatów, malarzy, muzyków, ludzi teatru, uczonych, polityków, a także obfita korespondencja od czytelników.
Na zbiór dzieł sztuki znajdujący się w mieszkaniu składają się obrazy i rzeźby znanych polskich artystów, projekty ilustracji do książek Makuszyńskiego, zabytkowe meble przeważnie w stylu biedermeier, miniatury, dawna tkanina artystyczna, liczne dzieła dawnej sztuki użytkowej.
Willa jest trzecim dziełem Stanisława Witkiewicza, twórcy stylu zakopiańskiego.
Jej projekt powstał w latach 1894–1895 dla Bronisławy i Wincentego Korwin-Kossakowskich. Budynek wznosili góralscy cieśle pod kierunkiem Wojciecha Roja i Jana Obrochty w latach 1895- 1896.
Podstawą rozpoczęcia prac były plany przygotowane na podstawie szkiców Witkiewicza. Budowę rozpoczęto na wiosnę 1895 r., a zakończono w czerwcu 1896 r. Wykonanie mebli zlecił Kossakowski Kazimierzowi Sieczce. Willa Oksza znajduje się przy ulicy Zamoyskiego 25 w Zakopanem.
Miejsce wystawy, chałupa – położona nieopodal słynnej z zabytkowej zabudowy ulicy Kościeliskiej, należąca w przeszłości do góralskiej rodziny Gąsieniców Sobczaków – to jeden z najcenniejszych zabytków budownictwa ludowego w Zakopanem. Zainteresowanie budownictwem i oryginalnym zdobnictwem podhalańskim rozwijało się stopniowo od początku XIX wieku, tak by u jego schyłku przybrać szczególnie na sile.
Najstarsza część Chałupy została wybudowana około 1830 roku, a jej stan obecny to efekt rozbudowy, która miała miejsce pod koniec XIX wieku. Ekspozycja zorganizowana jest w dwóch izbach frontowej części chałupy.